در لغت به معنای کار کننده است و کار یک مفهوم کلی است که میتواند هر عملی را در بر بگیرد. در تعریف و اصطلاح عرفی، کارگر به کسی گفته می شود که در کارخانه یا کارگاه یا محلی که معمولا محل کار نامیده می شود، به صورت منظم کاری را انجام میدهد.
در تعریف قانون کار، کارگر کسی است که به درخواست کارفرما در مقابل دریافت حق السعی، با هر عنوانی کار می کند. پس این فرد کار معینی را به درخواست کارفرما در مقابل دریافت حق السعی انجام می دهد.
کارگر از لحاظ این قانون کسی (فردی یا شخص حقیقی به تنهایی) است که به هر عنوان (فارغ از هر نوع نام) در مقابل دریافت حق السعی اعم از مزد، حقوق، سهم سود و سایر مزایا (پورسانت غیر انگیزشی و …) به درخواست (و دستور) کارفرما کار می کنند.
تاکید بر شخص بودن ، به این معنا ست که این فرد یک شخص حقیقی است و شخص حقوقی مانند شرکت‌ها یا موسسات به هیچ عنوان کارگر محسوب نمی‌شوند.
عبارت “هر عنوان” در متن قانون ، عام بودن مفهوم کارگر را نشان میدهد. بدین ترتیب، عناوینی مانند مهندس و یا حتی دکتر، در شامل شدن یا نشدن فرد به عنوان کارگر تاثیری ندارند. کلیه کارها اعم از کار یدی و بدنی تا کار فکری جز فعالیت کارگری به حساب می‌آید.
بنابرین هر شخص، با هر عنوانی که در مقابل دریافت مزد، زیر نظر و دستور کارفرما، کار می‌کند، تحت پوشش قانون کار قرار می‌گیرد مگر اینکه تحت موارد استثنا قرار بگیرد
بدون دیدگاه